De 4 basis patronen van hechting (hechtingstijlen):

• Veilige hechting – Je voelt je op je gemak in relaties, kunt vertrouwen geven en ontvangen en hebt een gezonde balans tussen autonomie en verbondenheid. Ontstaat wanneer een kind consequent liefdevolle, betrouwbare en emotioneel beschikbare verzorgers heeft. Het kind leert dat het kan vertrouwen op anderen en dat het zijn behoeften mag uiten.
• Angstig-ambivalente hechting – Je verlangt sterk naar nabijheid, maar bent vaak onzeker over de liefde en bevestiging van anderen. Ontstaat door inconsistente zorg: soms reageert de verzorger liefdevol, soms afwijzend of onvoorspelbaar. Dit leidt ertoe dat het kind angstig wordt over liefde en bevestiging en zich vastklampt aan anderen
• Vermijdende hechting – Je hebt een grote behoefte aan onafhankelijkheid en vindt het lastig om emotioneel dichtbij anderen te komen. Ontstaat wanneer een verzorger emotioneel afstandelijk of afwijzend is en het kind ontmoedigt om emoties te uiten. Het kind leert dat het op zichzelf moet vertrouwen en vermijdt emotionele afhankelijkheid.
• Gedesorganiseerde hechting – Je ervaart zowel verlangen naar als angst voor verbinding, wat leidt tot verwarring en tegenstrijdig gedrag in relaties. Ontstaat vaak door traumatische of onveilige situaties, zoals mishandeling, verwaarlozing of een verzorgende ouder die zelf angst oproept. Dit zorgt voor tegenstrijdige gevoelens: het kind wil nabijheid, maar ervaart tegelijkertijd angst voor de verzorger.